Przy okazji opisywania  hipermetioninemi, gdzie charakterystycznym objawem był zapach jaki można wyczuć od pacjenta to zapach kapusty, spotkałam się także z innymi objawami. Inne choroby, które wynikają z obciążeń genetycznych a skutkują “dziwnymi” objawami na skutek nie właściwych przemian to m.in. trimetyloaminuria gdzie wyczuwalny jest zapach zgniłej ryby oraz tyrozynemia w której charakterystycznym zapachem jest zapach zjełczałego masła.

Zatrzymajmy się przy trimetyloaminurii (TMAU).

FMO3 gen dostarcza instrukcji wytwarzania enzymów, enzymy te rozkładają związki zawierające azot, siarkę lub fosfor. Enzym FMO3, wytwarzany głównie w wątrobie, jest odpowiedzialny za rozkład związków zawierających azot pochodzących z diety. Jednym z tych związków jest trimetyloamina, która jest cząsteczką, która nadaje rybom ich rybi zapach. Trimetyloamina jest produkowana, ponieważ bakterie w jelicie pomagają trawić niektóre białka otrzymywane z jaj, wątroby, roślin strączkowych (takich jak soja i groch), niektóre rodzaje ryb i inne produkty spożywcze. Enzym FMO3 normalnie przekształca rybo-zapachową trimetyloaminę w inny związek, N-tlenek trimetyloaminy, który nie ma zapachu. N-tlenek trimetyloaminy jest następnie wydalany z organizmu w moczu.

Naukowcy uważają, że enzym FMO3 odgrywa również rolę w przetwarzaniu niektórych rodzajów leków.

Reasumując jeśli mamy zmutowany gen to tak jak w każdym innym przypadku mutacji, wydzielanie enzymów jest zaburzone N-tlenek trimetyloaminy nie powstaje a mamy nadmiar pachnącej trimetyloaminy w moczu, pocie a także wydychanym powietrzu. U kobiet objawy są bardziej nasilone tuż przed iw trakcie miesiączki, po przyjęciu doustnych środków antykoncepcyjnych oraz w okresie menopauzy.

Możemy sobie tylko wyobrazić co czuje pacjent z tą chorobą, jak bardzo duży posiadanie tego zapachu stanowi dla niego dyskomfort psychiczny, myślę, że także jest on uciążliwy dla otoczenia oczywiście do momentu poprawy stanu zdrowia.

Ostatnio wykazano, że niezdiagnozowane przypadki trimetyloaminurii mogą być dość powszechne wśród pacjentów cierpiących na idiopatyczną produkcję przykrego zapachu, co potwierdza myśl, że to zaburzenie jest niedostrzegane. Badania genetyczne oszacowały, że częstość występowania heterozygotycznych nosicieli wynosi od 0,5 do 11 procent w zależności od badanego pochodzenia etnicznego. Zgłaszano przypadki z niemal wszystkich części świata i obu płci, chociaż wydaje się, że kobiety, zwłaszcza pochodzenia afrykańskiego, mogą być nadmiernie dotknięte tym problemem.

W dzieciństwie lub wczesnej dorosłości osoby dotknięte chorobą zwykle skarżą się na nieprzyjemny zapach ciała i / lub cuchnący oddech i szukają pomocy u pediatrów, lekarzy rodzinnych lub specjalistów, takich jak dermatolodzy. Zapach może nie zawsze być ostry, ponieważ pacjenci mogli nauczyć się minimalizować zapach za pomocą prostych środków, takich jak częste kąpiele, dlatego konieczne jest, aby pracownicy służby zdrowia byli świadomi tego zaburzenia.

Postać tej choroby może być pierwotna ale także i wtórna wiążąca się bezpośrednio z chorobą wątroby. Przypadki wtórne mogą wystąpić w przypadku nadmiernego obciążenia prekursorem, jakie wystąpiło po terapeutycznym podaniu choliny w leczeniu pląsawicy Huntingtona i choroby Alzheimera.  Choroba wątroby może służyć jako kolejna przyczyna, jak wykazano w przypadkach pozornego wirusowego zapalenia wątroby oraz w przypadkach wyraźnie upośledzonej funkcji wątroby. Ponadto, trimetyloaminuria została diagnozowana w przewlekłych chorobach nerek oraz przy wtórnym przeroście bakteryjnym w jelicie cienkim.

Jak widać z powyższych informacji, z tym rodzajem choroby można spotkać się znacznie częściej niż mogłoby się wydawać.

Pacjenci z FOS są często wyśmiewani i cierpią z powodu niskiej samooceny. Wycofując się z kontaktów z  rówieśnikami, stają się samotni, co może negatywnie wpłynąć na ich wyniki w nauce.  Niepokój może być również problemem dla tych pacjentów, zwłaszcza jeśli nie są w stanie wykryć źródła czy też przyczyny ich zapachu. Pacjenci przyznają również, że doświadczają wstydu i niepokoju w związku ze swoim stanem, i odnotowano przypadki prób samobójczych. Problem jest bardzo poważny i ma wpływ na całe życie pacjenta a także jego rodziny.

Diagnoza, która często wymyka się praktykom od lat, opiera się na obrazie klinicznym i analizie moczu. Mocz można analizować pod kątem stężenia zarówno TMA (trimetyloamina), jak i TMAO (N-tlenek trimetyloaminy), a wyniki można podawać jako stosunek utleniania na podstawie właściwego wzoru.

Aby wykryć stężenie w moczu można zastosować prowokacje dla organizmu:

• zastosowanie protokołu Nijmegen
• Lub podanie pacjentowi 300 g mączki rybnej morskiej.
• Dostępne są testy genetyczne, a Shephard i wsp. zalecają analizę molekularną dla każdego pacjenta wydalającego więcej niż 10% całkowitej TMA jako wolnej aminy.
• Aby postawić jednoznaczną diagnozę, wykonuje się też test DNA w kierunku mutacji w genie

Po ustaleniu diagnozy istnieje wiele potencjalnie przydatnych opcji leczenia; jednak żaden pojedynczy schemat nie wydaje się uniwersalny.

• Łatwym pierwszym krokiem dla pacjenta może być częste mycie kwaśnym mydłem (pH 5,5-6,5) i regularne pranie ubrań.  Pomocne będzie również poinformowanie pacjenta, że nieprzyjemny zapach nasili się wraz z gorączką, stresem, wysiłkiem fizycznym lub inną przyczyną zwiększonego pocenia się.
• Innym rozwiązaniem  jest wykluczenie lub ograniczenie TMAO, prekursora TMA, z diety, która występuje w wysokim stężeniu w rybach morskich.
• Możliwe jest ograniczenie choliny w diecie ale niedobór choliny może powodować uszkodzenie wątroby, chorobę neurologiczną, a nawet predysponować do raka. Warto zauważyć, że kobiety w ciąży mają zwiększone zapotrzebowanie na cholinę, więc ograniczenie spożycia może być nawet mniej pożądane w tej grupie demograficznej. Żywność o wysokim stężeniu choliny obejmuje jaja, nasiona gorczycy, wątróbkę drobiową i wołową oraz surową soję. Opracowano diety z określonymi ilościami choliny, które mogą okazać się przydatne dla pacjentów.
• Również ograniczenie spożycia brukselki może być korzystne, ponieważ mogą one hamować enzym FMO3.
• Karnityna i betaina glicyna to dwa inne substraty, które teoretycznie mogą wytwarzać rybi zapach ; nie wiadomo jednak, czy ograniczenie spożycia tych substancji jest korzystne w FOS.
• Antybiotyki (metronidazol, amoksycylina i neomycyna) w celu stłumienia produkcji trimetyloaminy przez redukcję bakterii w jelitach;

Dobrze byłoby, gdyby każdy pacjent rozważający ograniczenia dietetyczne kontaktował się z profesjonalnym dietetykiem, aby upewnić się, że wszystkie niezbędne składniki odżywcze są uwzględniane przed rozpoczęciem nowej diety. Jeśli ograniczenie nie jest realną opcją, teoretyczną korzyść można uzyskać z suplementacji ryboflawiną w celu zwiększenia aktywności resztkowego enzymu FMO3, ponieważ FMO3 ma kofaktor flawiny; nie zostało to jednak potwierdzone w żadnym badaniu klinicznym.

 

 

Źródło:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3848652/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3052392/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4563423/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK1103/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4190592/

https://badaniaprenatalne.pl/trimetyloaminuria-przyczyny-leczenie/

Click to access 2019010410288&PIMOS_4_2018_147_165.pdf

https://ghr.nlm.nih.gov/gene/FMO3